พ่อของฉัน

           พ่อคือผู้มีพระคุณและเป็นผู้มีฟระคุณต่อเราต้องทำงานหนักเพื่อลูก ต้องทนตากตำทำงานหนักเพื่อลุกที่เขารััก เขาคือคนที่รักเราจริงและคอยดูแลเราเมื่อมีเรื่องที่หนักใจพ่อก้คอยช่วยเป็นที่พึ่งลุกและเป็นที่พึ่งของผม ผมรุ้ดีใจที่ท่านคอยเป็นที่ปรึษาเวลาผมเหนื่อและท้อเขาคอยมาดูแลและคอยถามเมื่อมีปัญหาหนักใจ ชีวิตีนี้ถ้าไม่มีพ่อก็ไม่มีผมความรักที่พ่อมีให้ไม่สามารถบรรยายเป็นคำบรรยายได้เขาคือคนที่ผมจะรักและคิดถึง ถึงแม้จะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆก็สามารถทำให้ผมอบอุ่นใจ เวลาผมอยู่กับกับผมรุ้สึกดีใจที่มีพ่อ ชีวิตนี้ไม่ดีเลิศไปกว่าพ่อที่รักเราจริง ต่อให้เราทำผิดแค่ไหนท่านก็คอยปรอบใจ พ่อจะอยู่ในใจผมถึถงแม้จะเป็นแค่ความฝัน ที่เวลาตื่นท่านก็หายไปไม่พ่อไม่แค่ความฝันพ่อคือความจริงที่คอยยังอยู่ข้างกายไปตลอด ต่อให้เราล้มหรือเราพลาดท่านก็ไม่เคยข้ามผ่านไปแต่กับหยุดและเดินไปพร้อมกันเรา ท่านจะคอยอธิฐานให้เราประสบความสำเร็จ ท่านจะคอยดีใจไปกับเราเมื่อเราทำสิ่งที่ฝันสำเร็จลงได้ครอบครัวของฉันประกอบด้วย พ่อ แม่ พี่สาวสองคนและฉัน เนื่องจากสมาชิกในครอบครัวของฉันมีมาก จึงทำให้พ่อต้องทำงานอย่างหนัก  ในตอนแรกพ่อของฉันปั่นจักรยานขายไอศกรีมแต่ด้วยภาวะเศรษฐกิจทำให้เงินไม่พอที่จะเลี้ยงครอบครัว ในบ้านของฉันตอนนั้นเรียกได้ว่าข้าวสารแทบไม่มีกรอกหม้อ พ่อจึงอดอาหารเพื่อให้ฉันและพี่ๆได้อิ่ม พ่อของฉันจึงตัดสินใจเปลี่ยนอาชีพไปทำงานที่โรงฆ่าสัตว์ เพราะรายได้ที่จะได้รับมากกว่า พ่อของฉันไม่ชอบฆ่าสัตว์ ฉันคิดว่าพ่อคงไม่อยากทำอาชีพนี้เท่าไรนัก พ่อฉันกล่าวว่า “พ่อรู้ว่างานนี้เป็นงานที่บาปแต่พ่อก็พร้อมที่จะทำเพื่อครอบครัวของพ่อ ขอให้เป็นอาชีพที่สุจริต คนเราเลือกเกิดไม่ได้ ถ้าพ่อเลือกเกิดได้พ่อก็อยากมีฐานะการเงินที่ดี ลูกๆของพ่อจะได้สบายแต่พ่อก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกๆของพ่อสบายและมีความสุข” หลังจากนั้นครอบครัวของฉันมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น พ่อจึงส่งฉันเข้าเรียนในโรงเรียนที่ดีๆ เพื่อในอนาคตจะได้ไม่ลำบาก พ่อตัดสินในเลิกทำอาชีพนี้และนำเงินเก็บที่มีอยู่ดัดแปลงบ้านเปลี่ยนเป็นอู่ซ่อมรถเล็กๆ ร้านของพ่อไม่เคยมีวันหยุด แต่เมื่อใดที่พ่อมีเวลาว่าง พ่อมักจะสอนข้อคิดดีๆเสมอ โดยยกตัวอย่างความผิดพลาดที่เกิดขึ้นกับพ่อ ยกตัวอย่างเช่น พ่อสอนให้ฉันมองคนอย่างเท่าเทียมกันไม่เขาจะพิการ จน หรือ รวย แต่เขาก็เป็นมนุษย์เหมือนกับเรา “คนเราเลือกเกิดไม่ได้